divendres, 8 de desembre del 2017

VIRGINIA GAWEL


FRENTE AL ESPEJO                                                                                                                                                   
Yo, que comí la cáscara
por no merecer la pulpa.
Yo, que le creí a la culpa
y me escondí tras su máscara.
Yo, que me abofeteé y me dije
los más obscenos insultos,
que me negué a darme indultos
condenándome a estar triste.
Yo, que suicidé a mi anhelo
para lograr ser querido.
Yo, que me enemisté conmigo,
truncando todos mis vuelos
Yo, que me escupí en la cara,
abusador de mí mismo.
Yo, que complací al cinismo,
sobornando a quien me amara.
Yo: exigente y despiadado
con nadie como conmigo.
Yo: mi más cruento enemigo,
mi juez y mi sentenciado...
Me levanté esta mañana
cansado de no quererme,
de apagarme, oscurecerme…
(que mi luz no encandilara).
Vi en el espejo mis ojos
mirándome en mi mirada,
tantas veces empañada
por mirarme con enojo.
Y me di ternura. Y vi,
en ese rostro cansado,
que me observaba extrañado,
lo bello de lo que fui:
me vi ante los que han sufrido
amparando el desamparo.
Me vi austero, pero honrado.
Me vi noble. Me vi erguido.
Me vi alentando lo Hermoso.
Me vi reparando heridas
con confianza agradecida,
sincero, ingenuo y gozoso.
Me vi venciendo al Abismo
sin mancha ni cicatriz.
Y quise hacerme feliz
honrando que soy yo mismo.
Que soy franco, solidario.
Que soy leal y confiable,
y que cuando envainé mi sable
aposté a lo humanitario.
Sin autocompasión malsana,
fui piadoso ante mi pena,
y levanté mi condena
como el que amando, se ama.
Aprecié que pese a todo,
pese al error y al acierto,
siempre elegí estar despierto,
sin sumergirme en el lodo.
Y mirando mi mirada
me pedí perdón, llorando.
Y de mirarme mirando…
amé a ese a quien miraba.
Quiero empezar a regarme,
jardinero de mí mismo,
(porque no es egocentrismo
abrir mi Esencia y mostrarme).
Vine a Ser. Y eso decido.
Dispongo abrirme a la Vida.
Ya basta de tanta herida,
siendo heridor… y el herido!
Mi propio Lázaro: anda,
levántate dignamente,
resucítate y, valiente,
sé el que obedece, y quien manda...!
virginia gawel


diumenge, 3 de desembre del 2017

RECITAL DE POEMES VIATGERS



En la llibreria Ambra de Gandia el passat dissabte 2 de decembre acompanyada d'uns grans artistes.

dimecres, 4 d’octubre del 2017

COMPRENSIÓ

I va ser just,
quan estava a punt de caure
que vaig obrir les ales
i vaig aprendre a volar.

divendres, 28 de juliol del 2017

DANTE GABRIEL ROSSETTI

He estado antes aquí,
pero no sabría decir cuando,
conozco la hierba que hay más allá de la puerta,
el aroma sano y penetrante,
el rumor acompasado, las luces de la costa.
Habías sido mía antes,
no puedo decir cuánto tiempo hace de ello;
pero justo cuando te giraste
para ver volar la golondrina,
un velo cayó y lo supe todo de los tiempos pasados.

dilluns, 24 d’abril del 2017

INANNA (ABRAZAR LA SOMBRA))

Fui allí por propia voluntad.

Fui allí con mi vestido más hermoso,

con mis joyas más exóticas

y mi Corona de Reina del Cielo.

En el Mundo Inferior,

en cada una de las siete puertas,

se me desnudó siete veces

de todo lo que yo creía ser,

hasta que quedó al descubierto lo que realmente soy.

Luego, la vi a Ella.

Era enorme y oscura, maloliente y peluda,

con cabeza y garras de león,

devorando todo lo que había ante ella.

Ereskigal, mi hermana.

Ella era todo lo que yo no soy,

todo lo que he ocultado, todo lo que he enterrado.

Ella es lo que yo he negado.

Ereskigal, mi hermana.

Ereskigal, mi sombra.

Ereskigal, mi yo.


Amy Sophia Marashinsky.

divendres, 31 de març del 2017

REFLEXIÓ

"Sanarse es la actitud de sobrevivir sin importar los golpes". (TENÍA QUE SOBREVIVIR de R. Conessa y P. Vierci)